6-10-2023
Heeft u het al gemerkt? De zorg staat in de fik. Er is crisis. Er zijn meer hulpvragen dan de zorg aankan. Er wordt een extra beroep gedaan op mantelzorgers en de thuiszorgmedewerkers draaien overuren. Toch kom ik veel medewerkers tegen met een lach op hun gezicht. Men levert zorg met liefde en aandacht voor de cliënt. Men zet dat stapje harder júíst met liefde. Alles voor de cliënt…
En wat als het even niet goed gaat met een cliënt? Of wat als iemand geen sociaal netwerk heeft? Dan spieken ze tussendoor (of na het werk) nog even om een hoekje. Of ze doen in hun eigen tijd even snel een boodschapje. Natuurlijk kunnen we dit officieel niet van ze vragen, maar wat fijn dat het onofficieel toch soms gebeurd. En ik roep u allen op, dit ook te doen voor de mensen in uw omgeving die dit nodig hebben!
Ook ik zet vaak een stapje harder en werk regelmatig door in mijn lunchpauze. Maar na een observatie en advies ga ik weer verder. En de thuiszorg moet het er mee doen. Iedere dag, vaak meerdere momenten op de dag. Zeven dagen in de week. Ik mag regelmatig meedenken en het hopelijk vaak iets draaglijker maken voor zowel de patiënt als ook de thuiszorgmedewerkers. Ik adviseer dan bijvoorbeeld over het gebruik van hulpmiddelen. Maar de thuiszorgmedewerkers moeten ermee werken. Dat zijn de échte helden. Ik zou niet weten wat we zonder ze zouden moeten.
Daarom hulde aan de zorgmedewerkers! Zij verdienen zóveel meer dan het symbolische applaus in 2020.
