30-06-2020
3 jaar Ergotherapie Oostflakkee. Enerzijds kan ik me het begin nog herinneren als gisteren. Anderzijds voelt het zo vertrouwd dat ik me niet meer zonder kan voorstellen. Het was nogal een stap, een eigen bedrijf. Maar wat ben ik er blij mee. Blij ben ik ook als ik terug blik, dat ik in de opstart fase nog gedeeltelijk in loondienst kon werken. Niet alleen voor een stukje financiële zekerheid, maar ook voor het opdoen van meer ervaring en het nog even genieten van collega?s. Inmiddels precies 1 jaar volledig zelfstandig. En wat een jaar was dat! Het begon wat ongelukkig, met een sport ?ongelukje?. Krak, vinger deed het niet meer. Maanden aan het herstellen geweest. Toch heb ik mijn werk zo goed mogelijk, met de overige 9 vingers, gedaan. Naast veel pijn en ongemak bracht het ook een stuk inzicht en inlevingsvermogen. En veel grappige gesprekken met patiënten. Ik had tenslotte enkele maanden ervoor de cursus handtherapie afgerond. Niet dat het mijn bedoeling was ook ervaringsdeskundige te worden, maar toch.
Naast handtherapie heb ik me de afgelopen tijd ook mogen verdiepen in dementie, valpreventie en oncologie.
Verder heeft het afgelopen jaar ook weer mooie samenwerkingen tot stand gebracht. Samenwerken is voor mij erg belangrijk. Zo voelt het soms toch alsof ik nog collega?s heb. Niet alleen voor de gezelligheid is dat fijn, maar ook om kennis met elkaar te delen en elkaar aan te vullen.
Maar toen kwam de coronacrisis, als donderslag bij heldere hemel. Heel de wereld op z?n kop. Zo werden we met de neus op te feiten gedrukt en besefte ik me des te meer hoe kwetsbaar we zijn als mens. Niet alleen dat, maar ook hoe kwetsbaar de economie is en wat de risico?s van ondernemen zijn. Ik dacht dat ik eigen baas was, maar opeens was het RIVM de baas. En opeens zat ik thuis... gelukkig was het mooi weer, maar toch voelde het niet als vakantie kan ik vertellen. Continue een gevoel van stress en onzekerheid, maar misschien wel vooral machteloosheid. Niemand kon vertellen hoe lang het ging duren (en nog steeds niet). Het was zoeken naar wat wel en niet mocht qua werkzaamheden. Maar vooral heb ik het contact met patiënten en anderen gemist. Er waren veel mensen met verschillende hulpvragen. Ik wilde z? graag helpen, maar het kon niet. Flink aan de slag gegaan met beeld bellen en telefonische consulten. Maar hoe anders is dat... gelukkig mocht onze beroepsgroep weer relatief snel aan de slag. En wat is het nu extra fijn om weer mensen te mogen ontvangen op de praktijk en weer op huisbezoek te gaan. Het is nog niet zoals het was. Maar ik heb hoop. Hoop en vertrouwen in de toekomst. Vandaag, op deze ?verjaardag?, wil ik vooral iedereen bedanken voor het vertrouwen in mij én mijn praktijk. Heel veel dank!
